Najczęściej zadawane pytania

Nie. Rozrusznik pobudza serce, gdy robi zbyt długie przerwy, ale nie zastępuje biologii. Działa, dopóki komórki mięśnia sercowego są zdolne do reakcji. Gdy niedotlenienie doprowadzi do utraty potencjału błonowego i martwicy, impuls stymulatora nie wywoła skurczu.

Po zatrzymaniu krążenia poziom ATP szybko spada, pompy jonowe przestają działać, a błony komórkowe stają się elektrycznie niereaktywne. Stymulator może nadal generować impulsy (zobaczysz „kolce” na EKG), ale mięsień nie ma czym odpowiedzieć mechanicznie — to kliniczna asystolia.

Rozrusznik zapobiega bradykardii, emitując małe impulsy. ICD dodatkowo wykrywa i przerywa groźne arytmie (np. migotanie komór) silnym wyładowaniem. Oba urządzenia wymagają żywej tkanki do skutecznego działania — martwej nie „ożywią”.

Tak, technicznie tak. Elektronika urządzenia nie „wie”, że pacjent zmarł. Może emitować impulsy aż do rozładowania baterii. Klinicznie nie ma to znaczenia — brak perfuzji oznacza brak reakcji mięśnia i brak krążenia.

Zwykle nie ma takiej potrzeby. Stymulacja nie zwiększa cierpienia ani nie „przedłuża” procesu umierania, gdy tkanki nie reagują. W wyjątkowych sytuacjach etyczno-klinicznych decyzje podejmuje zespół leczący wspólnie z rodziną, zgodnie z prawem i wolą pacjenta.

Tak. Przejście przez bramkę jest generalnie bezpieczne. Zalecamy:

• miej przy sobie kartę identyfikacyjną rozrusznika,
• nie przykładaj dłużej wykrywacza ręcznego bezpośrednio nad urządzeniem,
• jeśli czujesz dyskomfort, poproś o ręczną kontrolę.

Wiele współczesnych systemów to MR-conditional (warunkowo zgodne z MRI). Decyzję podejmuje lekarz po sprawdzeniu modelu urządzenia i elektrod. Badanie odbywa się w protokole bezpieczeństwa, z odpowiednim trybem pracy rozrusznika.

Typowo 7–12 lat (zależnie od trybu, częstotliwości stymulacji, impedancji elektrod). Podczas kontroli kardiolog ocenia napięcie, impedancję i longevity. Gdy zbliża się koniec, planowana jest wymiana generatora (elektrody zwykle pozostają).

Urządzenia konsumenckie rzadko powodują zakłócenia. Zalecenia ostrożności:

• nie noś telefonu bezpośrednio nad kieszenią z rozrusznikiem (trzymaj ≥15 cm),
• magnesy (etui MagSafe, głośniki) trzymaj z dala od okolicy implantu,
• jeśli poczujesz „nietypowe” kołatanie, odsuń źródło i skontaktuj się z lekarzem.

W większości przypadków tak — po indywidualnej zgodzie lekarza. Unikaj dyscyplin z silnymi uderzeniami w okolicę implantu (sporty kontaktowe). Wysiłek wytrzymałościowy bywa wręcz zalecany (stopniowanie obciążenia).

To wymaga pilnej oceny. Możliwe przyczyny: zaburzenia przewodzenia poza strefą stymulacji, migotanie przedsionków, problemy z elektrodą, odwodnienie, leki. Skontaktuj się z poradnią wszczepialnych urządzeń (CIED) lub SOR przy ciężkich objawach.

Rozrusznik musi być usunięty przed kremacją (bateria litowa może eksplodować). Zajmuje się tym upoważniony personel według lokalnych procedur. To standardowe i bezpieczne postępowanie.

Silny magnes kliniczny może przełączyć urządzenie w tryb asynchroniczny lub testowy, zależnie od modelu. To narzędzie medyczne używane przez specjalistów. Nie stosuj magnesów samodzielnie.

Stymulacja nie zwiększa dolegliwości bólowych ani nie „wydłuża cierpienia”. W opiece paliatywnej priorytetem jest komfort pacjenta. Decyzje dotyczące ustawień urządzenia podejmuje się indywidualnie, z poszanowaniem woli chorego.

Diatermia krótkofalowa i niektóre zabiegi energią RF są przeciwwskazane. TENS bywa możliwy po uzgodnieniu (elektrody z dala od klatki, monitoring). Zawsze poinformuj fizjoterapeutę i kardiologa o implancie.