Kobiety coraz częściej zapadają na choroby sercowo-naczyniowe z powodu zmian stylu życia, starzenia się populacji oraz późniejszego wykrywania chorób. U kobiet objawy bywają mniej typowe, przez co diagnoza często jest stawiana z opóźnieniem. Wpływ mają również czynniki hormonalne – po menopauzie spada poziom estrogenów, co prowadzi do utraty naturalnej ochrony serca i naczyń krwionośnych.

Do głównych czynników ryzyka należą:

• nadciśnienie tętnicze i wysoki poziom cholesterolu,
• otyłość i brak aktywności fizycznej,
• palenie tytoniu, stres, depresja,
• choroby ciążowe, takie jak stan przedrzucawkowy,
• czynniki genetyczne i autoimmunologiczne (np. toczeń).

Objawy chorób serca u kobiet często różnią się od klasycznych symptomów znanych u mężczyzn. Zamiast silnego bólu w klatce piersiowej kobiety odczuwają:

• duszność lub trudność w oddychaniu,
• zmęczenie, osłabienie, brak energii,
• ból pleców, szyi, żuchwy lub ramienia,
• nudności, zgagę, zawroty głowy, zimne poty.

Takie objawy często bywają błędnie interpretowane jako stres lub problemy żołądkowe, dlatego każda kobieta powinna traktować je poważnie i skonsultować z lekarzem kardiologiem.

Tak. Menopauza to okres, w którym dochodzi do spadku poziomu estrogenów – hormonów chroniących naczynia krwionośne. Skutkuje to wzrostem ciśnienia tętniczego, niekorzystnymi zmianami w profilu lipidowym oraz pogorszeniem elastyczności tętnic. Kobiety po menopauzie częściej chorują na nadciśnienie, miażdżycę i zawał serca.

W tym okresie szczególnie ważne są regularne badania, kontrola ciśnienia, poziomu cholesterolu i utrzymywanie prawidłowej masy ciała.

Najlepszą ochroną przed chorobami serca jest profilaktyka i zdrowy styl życia. Zalecenia obejmują:

• zdrową dietę (bogatą w warzywa, owoce, błonnik i zdrowe tłuszcze),
• regularną aktywność fizyczną – minimum 150 minut tygodniowo,
• rezygnację z palenia i ograniczenie alkoholu,
• utrzymanie prawidłowego ciśnienia i poziomu cholesterolu,
• redukcję stresu i dbanie o higienę snu.

Warto również wykonywać okresowe badania EKG, echo serca i lipidogram, szczególnie po 40. roku życia.

Niestety tak. Badania naukowe wskazują, że choroby sercowo-naczyniowe u kobiet są często niedostatecznie rozpoznawane i leczone. Kobiety rzadziej są kierowane na testy wysiłkowe, koronarografię czy zaawansowaną diagnostykę obrazową. Dodatkowo są niedostatecznie reprezentowane w badaniach klinicznych, co utrudnia tworzenie precyzyjnych wytycznych terapeutycznych dla tej grupy pacjentek.

Statystyki pokazują, że kobiety po przebytym zawale serca częściej umierają w ciągu roku od incydentu niż mężczyźni. Dzieje się tak m.in. dlatego, że zawały u kobiet są częściej rozpoznawane z opóźnieniem, a leczenie wdrażane jest później. Dodatkowym czynnikiem jest większy udział chorób współistniejących – nadciśnienia, cukrzycy czy depresji.

Wczesna rehabilitacja kardiologiczna, regularne przyjmowanie leków i zmiana stylu życia znacząco poprawiają rokowania.

Większość chorób sercowo-naczyniowych to schorzenia przewlekłe, ale dzięki współczesnej medycynie można je skutecznie kontrolować. Odpowiednie leczenie, zdrowy styl życia, aktywność fizyczna i regularne wizyty u kardiologa pozwalają zatrzymać postęp choroby, a często także poprawić jakość życia pacjentki.

Kluczem jest systematyczność i współpraca z lekarzem – wiele przypadków można stabilizować przez dziesięciolecia.

Stres, lęk i przemęczenie mają istotny wpływ na układ krążenia. U kobiet częściej występuje tzw. zespół złamanego serca (takotsubo), w którym silne emocje powodują nagłe osłabienie mięśnia sercowego. Długotrwały stres sprzyja nadciśnieniu, zaburzeniom rytmu i chorobie wieńcowej.

Techniki relaksacyjne, joga, spacery, kontakt z naturą czy rozmowa z bliskimi mogą pomóc w utrzymaniu równowagi emocjonalnej i wspierać zdrowie serca.