Zapraszamy również do artykułu Wszystko co chciałbyś wiedzieć o arytmii serca.

1. Czym jest ablacja ?
2. Badanie elektrofizjologiczne EPS
3. Jak przebiega zabieg ablacji?
4. Czy ablacja boli?
5. Jak się przygotować do ablacji serca?
6. Co po ablacji?

Co to jest ablacja serca

Jest to procedura medyczna, która ma na celu usuwanie lub zniszczenie małych obszarów tkanki serca, które są źródłem nieprawidłowych impulsów elektrycznych. Serce kontroluje rytm bicia serca za pomocą układu bodźcoprzewodzącego, który generuje impulsy elektryczne. Czasami jednak dochodzi do zaburzeń w tym systemie, co może prowadzić do nieregularnego rytmu serca, takiego jak migotanie przedsionków czy częstoskurcz nadkomorowy.

Procedura ablacji serca jest stosowana w celu korygowania tych zaburzeń rytmu. Istnieje kilka rodzajów ablacji serca, ale najczęściej wykorzystuje się ablacje RF i ablacje za pomocą krioterapii.

1. Ablacja radiofrekwencyjna (RF): W tej procedurze, lekarz wprowadza cienką sondę (kateter) do serca poprzez naczynia krwionośne, najczęściej przez żyłę udową. Sonda ta zawiera elektrodę, która emituje fale radiowe o wysokiej częstotliwości. Te fale radiowe generują ciepło, które niszczy lub wyłącza małe obszary tkanki serca odpowiedzialne za nieprawidłowe impulsy elektryczne.
2. Ablacja kriotermalna (krioablacja): Ta procedura wykorzystuje zimno, aby zniszczyć nieprawidłowe obszary tkanki. Zamiast używać fal radiowych, lekarz wprowadza sondę z zamrożonym płynem (najczęściej azotem) do obszaru serca, który wymaga ablacji. Niska temperatura powoduje zniszczenie komórek, które generują nieprawidłowe impulsy elektryczne.

Badanie elektrofizjologiczne EPS.

Badanie elektrofizjologiczne (EPS) to diagnostyczna procedura, która często poprzedza ablacje serca, zwłaszcza gdy lekarze planują precyzyjne zlokalizowanie obszarów serca odpowiedzialnych za zaburzenia rytmu. Poniżej znajdziesz informacje na temat badania elektrofizjologicznego i jego roli przed ablacją:

• Cel badania elektrofizjologicznego: Badanie EPS ma na celu dokładne zlokalizowanie obszarów serca, które generują nieprawidłowe impulsy elektryczne i są odpowiedzialne za zaburzenia rytmu, takie jak migotanie przedsionków czy częstoskurcz nadkomorowy. To badanie pozwala lekarzowi na uzyskanie szczegółowych informacji o strukturze i funkcji układu przewodzącego serca.
• Przebieg badania: Procedura polega na wprowadzeniu cienkich katetrów elektrofizjologicznych do serca poprzez naczynia krwionośne, najczęściej przez żyłę udową. Cewniki zawierają elektrody, które rejestrują aktywność elektryczną serca. Lekarz manipuluje tymi katetrami, aby ocenić przewodzenie impulsów elektrycznych w różnych obszarach serca.
• Mapowanie elektrofizjologiczne: W trakcie badania elektrofizjologicznego lekarz może wykorzystać techniki mapowania, które pozwalają na stworzenie trójwymiarowej mapy elektrycznej serca. To umożliwia identyfikację obszarów, w których występują nieprawidłowości w przewodzeniu impulsów.
• Ocena odpowiedzi na leki: Badanie EP może również obejmować ocenę reakcji serca na różne leki przeciwarytmiczne, co pomaga lekarzowi w dostosowaniu planu leczenia.
• Bezpieczeństwo i monitorowanie: Procedura jest monitorowana za pomocą elektrokardiografii (EKG) i innych technik obrazowania, aby zapewnić bezpieczeństwo pacjenta.
• Planowanie ablacji: Na podstawie wyników badania elektrofizjologicznego lekarz decyduje o planie ablacji, określając dokładnie, które obszary serca wymagają interwencji.

Badanie elektrofizjologiczne jest kluczowym etapem przed ablacji, umożliwiającym lekarzowi uzyskanie szczegółowej wiedzy na temat specyfiki arytmii danego pacjenta i precyzyjne zlokalizowanie obszarów, które będą poddane ablacji w celu przywrócenia normalnego rytmu serca.

Jak przebiega zabieg ablacji?

Ablacja RF jest jednym z najczęściej stosowanych rodzajów ablacji serca i ma na celu usuwanie nieprawidłowych obszarów tkanki serca, które są odpowiedzialne za zaburzenia rytmu serca. Oto kilka dodatkowych informacji na temat tej procedury:

1. Przebieg procedury: Podczas ablacji RF, lekarz wprowadza cienki kateter (długa i giętka rurka) przez naczynie krwionośne, najczęściej przez żyłę udową. Kateter jest prowadzony aż do serca, a dokładnie do obszaru, który generuje nieprawidłowe impulsy elektryczne. Na końcu katetera znajduje się elektroda, która jest używana do dostarczania fal radiowych o wysokiej częstotliwości.
2. Fale radiowe: Głównym elementem ablacji RF jest generowanie fal radiowych o wysokiej częstotliwości. Te fale radiowe przekształcają się w ciepło, które jest skierowane na obszar, który ma zostać zniszczony. W wyniku tego procesu dochodzi do miejscowego podgrzania i zniszczenia małego obszaru tkanki serca, co eliminuje jego zdolność do generowania nieprawidłowych impulsów elektrycznych.
3. Monitorowanie: Podczas procedury lekarz monitoruje aktywność elektryczną serca, aby dokładnie określić miejsce, w którym należy przeprowadzić ablacje. Często korzysta się z elektrokardiogramu (EKG) i innych zaawansowanych technologii monitorowania.
4. Skutki uboczne i ryzyko: Ablacja RF jest procedurą stosunkowo bezpieczną, ale, podobnie jak w przypadku każdej interwencji medycznej, istnieje pewne ryzyko. Może pojawić się krwawienie, uszkodzenie naczyń krwionośnych, infekcje lub reakcje na zastosowane leki. Niemniej jednak, wielu pacjentów doświadcza poprawy po ablacji RF i odzyskuje normalny rytm serca.
5. Skuteczność: Ablacja RF może być skuteczna w leczeniu różnych rodzajów zaburzeń rytmu serca, takich jak migotanie przedsionków czy częstoskurcz nadkomorowy. W niektórych przypadkach może być konieczne przeprowadzenie więcej niż jednej sesji ablacji.

Celem ablacji serca jest przywrócenie normalnego rytmu serca i poprawa ogólnej funkcji serca. Procedura ta jest często stosowana u pacjentów z zaburzeniami rytmu serca, którzy nie reagują na leki przeciw arytmiczne.

Ablacja jest zabiegiem inwazyjnym, ale dla wielu pacjentów może być skutecznym rozwiązaniem w leczeniu trudnych do kontrolowania arytmii serca. Warto zaznaczyć, że decyzja o podjęciu ablacji RF zależy od wielu czynników, w tym rodzaju arytmii, ogólnego stanu zdrowia pacjenta i reakcji na wcześniejsze metody leczenia.

Czy ablacja boli?

Ablacja RF jest zazwyczaj przeprowadzana, gdy pacjent jest pod wpływem znieczulenia miejscowego lub ogólnego, co ma na celu zminimalizowanie doznań bólowych. W związku z tym samą procedurę, wykonywaną podczas znieczulenia, pacjenci zazwyczaj nie odczuwają bólu.

Jednak po zakończeniu zabiegu, gdy znieczulenie zaczyna ustępować, pacjenci mogą odczuwać pewien dyskomfort lub ból w miejscu wprowadzenia cewnika lub w okolicy serca. W miejscu, gdzie elektroda była używana do przeprowadzenia ablacji, może wystąpić niewielki ból, opuchlizna lub zaczerwienienie.

Warto zaznaczyć, że doświadczenia bólowe są indywidualne i mogą się różnić w zależności od tolerancji bólu każdej osoby. Pacjenci mogą odczuwać jedynie lekki dyskomfort, podczas gdy inni mogą odczuwać bardziej intensywne doznania. Ważne jest, aby pacjenci byli świadomi, że tego rodzaju procedura jest przeprowadzana w celu poprawy zdrowia serca i kontrolowania zaburzeń rytmu, co może znacznie poprawić jakość życia pacjenta w dłuższej perspektywie czasowej. Jeśli pacjent odczuwa jakiekolwiek niepokojące objawy po zabiegu, powinien skonsultować się z lekarzem, aby uzyskać odpowiednie porady i opiekę medyczną.

Jak przygotować się do ablacji?

Przygotowanie do ablacji serca obejmuje kilka etapów i wymaga współpracy z zespołem medycznym. Oto ogólne wytyczne, które mogą pomóc w przygotowaniu się do tej procedury:

• Konsultacja z lekarzem: Rozpocznij od konsultacji z lekarzem, który przeprowadzi ablację RF. Omów z nim wszelkie obawy, pytania i szczegóły dotyczące procedury. Lekarz powinien również poinformować cię o zaleceniach i krokach, które należy podjąć przed zabiegiem.
• Badania: Lekarz może zalecić szereg badań przed zabiegiem, takich jak badania krwi, elektrokardiogram (EKG) czy echokardiogram, aby ocenić ogólny stan zdrowia i zidentyfikować ewentualne komplikacje.
• Przyjmowanie lub zaprzestanie leków: Lekarz poinformuje cię, które leki możesz przyjmować przed zabiegiem, a które powinieneś odstawić. Często zaleca się przerwanie stosowania leków przeciwkrzepliwych, antyarytmicznych czy innych substancji, które mogą wpływać na wyniki procedury.
• Nie spożywanie pokarmu i płynów: Zazwyczaj przynajmniej 6 godzin przed planowanym czasem ablacji, pacjent powinien powstrzymać się od jedzenia i picia. Jest to standardowa procedura, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia powikłań związanych z znieczuleniem.
• Przygotowanie psychiczne: Przygotowanie psychiczne może być równie istotne. Porozmawiaj z lekarzem lub personelem medycznym, aby zrozumieć, co się wydarzy podczas procedury. Wiedza ta może pomóc w zminimalizowaniu stresu i niepokoju przed zabiegiem.
• Zorganizowanie wsparcia: Warto mieć kogoś, kto może cię odebrać z placówki medycznej po zabiegu, ponieważ po procedurze może być zalecane ograniczenie aktywności i odpoczynku.
• Zadawanie pytań: Nie wahaj się zadawać pytań. Zadawanie pytań lekarzowi przed procedurą może pomóc w zrozumieniu procesu i redukcji niepewności.

Przed zabiegiem zawsze ważne jest skonsultowanie się z zespołem medycznym, ponieważ indywidualne przypadki mogą różnić się w zależności od rodzaju arytmii, ogólnego stanu zdrowia pacjenta i innych czynników.

Co po ablacji serca?

Po ablacji serca, pacjent zazwyczaj przechodzi proces rekonwalescencji i powraca do normalnej aktywności. Poniżej przedstawiam kilka kwestii, które mogą być istotne po wykonanej ablacji:

• Monitorowanie: Po zabiegu pacjent jest zazwyczaj monitorowany w specjalnej sali lub na oddziale kardiologicznym przez kilka godzin, aby kontrolować ewentualne powikłania.
• Odpoczynek: W pierwszych dniach po ablacji zaleca się ograniczenie aktywności fizycznej. Odpoczynek pozwala na gojenie się miejsc, w których dokonano ablacji.
• Środki przeciwbólowe: Pacjent może odczuwać pewien dyskomfort lub ból w miejscu, gdzie były wprowadzane cewniki. Lekarz może przepisać odpowiednie środki przeciwbólowe.
• Monitorowanie rytmu serca: Lekarz będzie monitorować rytm serca pacjenta, aby sprawdzić, czy zabieg był skuteczny. Czasami mogą być konieczne kolejne testy elektrofizjologiczne lub monitorowanie długoterminowe.
• Leki: Lekarz może dostosować dawki lub zmienić rodzaj leków przeciwarytmicznych, które pacjent przyjmuje, w zależności od wyników ablacji.
• Kontrole lekarskie: Pacjent będzie miał zaplanowane regularne kontrole lekarskie, aby monitorować postęp rekonwalescencji i skuteczność ablacji.
• Wskazówki dotyczące aktywności: Po pewnym czasie lekarz może zalecić stopniowe zwiększanie aktywności fizycznej. Okres rekonwalescencji jest indywidualny i zależy od rodzaju zaburzenia rytmu serca oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta.
• Unikanie urazów: W okresie rekonwalescencji zaleca się unikanie sytuacji, które mogą prowadzić do urazów, takich jak podnoszenie ciężkich przedmiotów czy intensywna aktywność fizyczna.
• Zdrowa dieta: Prawidłowe odżywianie jest ważne dla zdrowego powrotu do pełnej aktywności. Lekarz lub dietetyk może udzielić wskazówek dotyczących odpowiedniej diety.

Warto podkreślić, że każdy przypadek jest unikalny, a zalecenia po ablacji będą dostosowane do indywidualnych potrzeb i sytuacji pacjenta. Pacjent powinien ścisłe współpracować z zespołem medycznym, przestrzegać zaleceń lekarza i regularnie uczestniczyć w planowanych kontrolach.